เหม่อมองดูท้องฟ้า เมื่อมองนาฬิกา
ได้แต่คิดว่าเธอจะทำอะไรอยู่
สบายดีใช่ไหม อากาศเป็นยังไง
รู้ไหมว่าฉันคอยจะรับฟัง
ห่างกันสุดขอบฟ้า
และเข็มของนาฬิกาของเรามันเดินไม่เท่ากัน
แน่นอนว่าฉันจะรอ อย่างเดิมและทุกๆ วัน
แม้จะทรมานแทบขาดใจ
แค่คิดถึงเธอทุกนาทีที่จริงยังน้อยไป
ยิ่งห่างกัน ยิ่งรู้ว่าตอนมีเธอมันดีมากเท่าไร
คืนวันที่ไม่มีเธอ คือนานและเหงาเกินไป
เธอจะรู้บ้างไหม ว่าคิดถึงเธอแค่ไหน
คิดถึงเธอทุกวินาทีเธอคือลมหายใจ
ไม่มีเธอ ฉันคงจะทนอยู่ไม่ไหว จริงๆ
โลกดูไม่เหมือนเดิมเมื่อเธอไป
จะรอให้ถึงวันใด ที่นาฬิกาเราหมุนไปพร้อมๆ กัน
เธอจะเคยบ้างไหม หลับตาลงเมื่อใด
ได้แต่คิดถึงเธอจนฝันจนละเมอ
เปิดข้อความทุกครั้ง ก็อยากให้เป็นเธอ
แอบเผลอร้องเพลงที่เธอนั้นชอบฟัง
ห่างกันสุดขอบฟ้า
และเข็มของนาฬิกาของเรามันเดินไม่เท่ากัน
แน่นอนว่าฉันจะรอ อย่างเดิมและทุกๆ วัน
แม้จะทรมานแทบขาดใจ
แค่คิดถึงเธอทุกนาทีที่จริงยังน้อยไป
ยิ่งห่างกัน ยิ่งรู้ว่าตอนมีเธอมันดีมากเท่าไร
คืนวันที่ไม่มีเธอ คือนานและเหงาเกินไป
เธอจะรู้บ้างไหม ว่าคิดถึงเธอแค่ไหน
คิดถึงเธอทุกวินาทีเธอคือลมหายใจ
ไม่มีเธอ ฉันคงจะทนอยู่ไม่ไหว จริงๆ
โลกดูไม่เหมือนเดิมเมื่อเธอไป
จะรอให้ถึงวันใด ที่นาฬิกาเราหมุนไปพร้อมๆ กัน
ฉันรู้มันไม่ง่ายเลยที่เราไม่ได้เจอกัน
ก็เพราะฝันนั้นที่ยังแสนไกล
แค่เพียงเรานั้นมีกันและกัน
สักวันพายุจะผ่าน เปลี่ยนเป็นวันที่ฟ้าสดใส
แค่คิดถึงเธอทุกนาทีที่จริงยังน้อยไป
ยิ่งห่างกัน ยิ่งรู้ว่าตอนมีเธอมันดีมากเท่าไร
คืนวันที่ไม่มีเธอ คือนานและเหงาเกินไป
เธอจะรู้บ้างไหม ว่าคิดถึงเธอแค่ไหน
คิดถึงเธอทุกวินาทีเธอคือลมหายใจ
ไม่มีเธอ ฉันคงจะทนอยู่ไม่ไหว จริงๆ
โลกดูไม่เหมือนเดิมเมื่อเธอไป
จะรอให้ถึงวันใด ที่นาฬิกาเราหมุนไปพร้อมๆ กัน
อีกนานแค่ไหน
อีกนานแค่ไหน จะได้พบได้เจอเธออีกครั้งนึง